من تا همیشه ی دنیا
لبخندِ مونالیزا را
مظهرِ عشقِ بی معنا و زندگی ِ بی نغمه و بی سرود می دانم !!
مونا با لبخندهای گاه و بی گاهش
روی ِ احساس ِ آدم ها چتر می گیرد و
فرصت ِ چیدن ِ خاطره از باغ های حادثه را نمی دهد !!
حالا مونا پرتره است و احساس ندارد !!
تو چرا فرصت پرسه های شبانه را به آدم نمی دهی !؟
من که بال بال می زنم
در (( عشاء ربانی ))
باز هم به تو اقتدا کنم !!