سلام ای قبله ی قبیله ی باران
خواب دیدم که از سینه ی پاکِ باران ، دریا نمی جوشد !!
خواب دیدم که از نگاهِ کبوتر ، خون می چکد !!
خواب دیدم که از سنگ چین ِ اجاق ِ عشق ، آتش نمی روید
خواب دیدم که تو دیگر در هر نَفَسم ، مثل ِ عطر ِ بهار نارنج ،
مثل ِ عطر ِ گل ِ مریم و مثل َ عطر ِ گل ِ یاس نمی آیی !!
خواب دیدم که بغض ، با نعل های ِ نمد بسته اش در گلویم
یورتمه می رود !!
خواب دیدم که چشم هایم بی نگاه ، گام هایم بی عبور و
دست هایم بی صدا شده اند !!
خواب دیدم که من هر روز نُت های ِ آسمانی ِ عشقم را
به ییلاق ِ آتش ِ احساس می برم و از همان آغاز ، از آدم های ِ
کوکی ِ شماطه دار تا قد قامت ِ خیال را برایت می خوانم
و تو ...
از خواب بیدار می شوم و
باز هم تو را به آب و آیینه مهمان می کنم و
برایت سوگند می خورم که در سر ِ سفره ی شیدایی ام ،
(( هنوز هم نان و نمک توئی ))
برایت سوگند می خورم که در تمام ِ لحظه های ِ عاشقانه ام ،
(( هنوز هم غزال ِ غزلخوان ِ من توئی ))
برایت سوگند می خورم که به محراب ِ دریای ِ احساست ،
(( هنوز هم ، آن که رگِ تشنگی اش را می گشاید ، منم ))
پی نوشت 1 :سوگند به چشم هایت
نگذار
این دست ها که دائما
بوی ِ (( امٌن یجیب و آیینه )) می دهند
خاکستر نشین ِ نگاهت شوند
پی نوشت 2 :من به دنبال ِ قافِ سیمرغ های ِ دست ساز
نمی گردم !!
مرغ ِ هزار بال ِ نیاکان ِ من توئی
قامتِ قیام به فواره ی خیالم بسته ام ،
تا با چشم هایت به دریا بازگردم و
درنگاهِ آبی ِ زنبق گونه ات ،
دوباره ، مثنوی های ِ عاشقانه بخوانم
و
کبوترانِ بی نغمه ی احساسم را
به آسمان ، عادت بدهم و
قایق های ِ به گِل نشسته ی ذهنم را
به حافظه ی گردبادها بسپارم
آری ای جاودانه ترین ِ در تمام ِ دقایقم !!
می بینی !!
دریا شدن ، چقدر پریشانی دارد !!
پی نوشت 1 : من در قاموس ِ احساسم ، فرصتِ اقامه ی تزویر را ندارم
پی نوشت 2 : لطفا آن قدر شمس بمان که مولانا شدن را بیاموزم