و تو حوّاترین آدمِ روی زمینی
که در این وادی ِ کبودِ بی برگ
مرا به چیدن ِ سیبِ نگاهت وسوسه می کنی !!
ای قدّیسه ی مهربانی
قسم به حجم ِ تمام ِ سادگی هایم
من از مشعلِ نقره تابِ نام ِ تو
و از راهِ ابریشم ِ چشم هایت
برای خودم (لات) و ( منات ) ساخته ام