عصر ها که عشق به سرم می زند !!
در هوای چیدنت
از هوا سرشار می شوم و
با واژه های مبهم و
کلمات در هم ریخته
برای گیسوانت دوبیتی و
برای نگاهت قصیده و
برای احساست غزل می سرایم
و تو ای خاتون ِ باشکوه ِ شعر های ِ من !!
بشنو این بغض آخرم را که از دهلیز ِ جانم فواره می زند :
من با چشم های تو حرف دارم
حال ِ من بد نیست !!
نه چنان بی مفهوم ،
نه چنان سخت
دلی دارم صاف و ساده
با اینهمه بهشت ِ کوچک خود را به سیبی نمی فروشم !!
فقط گاهی وقت ها که احساسم به مضیقه می افتد ،
حراج ِ محبت می کنم !!
بی خیال ِ همه ی ِ تلخی ها
قدری محبت و
کمی هم وفا
در سبد ِ احساسم می ریزم و
سوار ِ ارابه ی ِ مست ِ خورشید می شوم و
می روم تا تالاب ِ مهتاب
تا آن جا که نیلوفر ِ آبی
با زلال ِ شانه هاش
مجابم می کند !!
صبح ها
از خودم بیرون می زنم و
بغض ِ پنجره ی ِ احساسم را می شکنم و
با واژه ی ِ داغ ِ
(( دوستت دارم ))
تو را از عمق ِ قصه های ِ هزار و یکشب
بیرون می کشم !!!
آری ای شهرزاد ِ قصه ساز ِ من !!
دوستت دارم
گناه باشد یا اشتباه
گناه می کنم تو را !!
من بارها به اشتباه
قسم به آیه ی ِ دلت
آفتاب که می تابد
غرق ِ هزار اما و آیا می شوم !!
و کوچه های ِ قلبم پُر می شود از
دقایق ِ پُر اضطراب
گذشته های ِ قشنگ
خاطرات ِ گمشده
اما قسم به لشکر ِ چشم هایت ،
در این روزها که پُر است از هیاهوی ِ مترسک ها !!
هنوز هم برای ِ دیدنت
پُر از دلیل ِ عاشقانه ام
قامت ِ نیلوفری و
رخسار ِ مرمری و
گیسوان ِ ابریشمی و
افسون ِ نگاه ِ تو
نقض ِ نجابت می کند !!!
ای رُز ِ دردانه ی ِ من
این نفس های ِ گرم ِ تو
عجیب مرا ،
یار ِ پیمانه و مست ِ میخانه کرده است !!!
چقدر بودنت را دوست دارم ،
وقتی که تو ترسیم ِ یک شعر ِ عاشقانه می شوی و من به احترام ِ تو چکه می کنم و آب می شوم
چقدر بودنت را دوست دارم ،
وقتی که تو مثل ِ یک حادثه ی ِ عشق ، پر از ابهام می شوی و من به احترام ِ نگاه ِ تو سرشار
از سکوت می شوم !!
چقدر بودنت را دوست دارم ،
وقتی که تو به اندازه ی ِ لبخند ِ خدا زیبا می شوی و من محو ِ سراپای ِ تو می شوم !!
چقدر بودنت را دوست دارم ،
وقتی که تو مثل ِ یک جام ِ شراب ، گیرا می شوی و من ، تباه ِ حساس ِ تو می شوم !!
چقدر بودنت را دوست دارم ،
وقتی که تو دیوانه می شوی و من دلم از شوق ِ تو لبریز می شود !!
چقدر بودنت را دوست دارم ،
وقتی که تو گل ِ باغ و مرغ ِ هوایم می شوی و من ماهی ِ دریای ِ تو می شوم !!
چقدر بودنت را دوست دارم ،
وقتی که تو اسیر ِ جنجال و هیاهوی ِ عشق می شوی و من از این همه غوغای ِ تو
رسوا می شوم !!
روزنوشت : این روزها ، هوای ِ دل ها ، آلوده است
تو به احساست بیاموز ،
نَفَس نکشد !!