سیم ِ آخر ِ شیدایی ...

سلام ای غم ، ای آشنای ِ مهربان ِ دل ِ من  !! 

می بینی چقدر ، ستون ِ فقرات ِ احساسم خم شده است !! 

می بینی چقدر ، دلواپسی به سراغ ِ خاطراتم آمده است !! 

می بینی چقدر ، کمر ِ مهربانی ام شکسته است !! 

می بینی چقدر ، بغض در ژرفای ِ حنجره ام بیتوته کرده است و  

 واژه ای از درون ِ آن سر نمی زند !! 

می بینی چقدر ، دلگیرم از این روزگار ِ بی اعتماد !! 

می بینی چقدر ، دلم گرفته از این مردم ِ بی ترانه !! 

می بینی چقدر ، دلم پُر است از این بغض های ِ ناگزیر !! 

می بینی چقدر ، دلم تنگ شده برای ِ سفره ی ِ بی تکلف ِ نیلوفر !! 

ای غم ، ای انیس و مونس ِ شب های ِ من !! 

تا کِی دق الباب ِ درهای ِ تمنا برای ِ چیدن ِ یک خوشه ی ِ رویا !! 

بگذار ، ته مانده ی ِ خاکستر  احساسم را به باد دهم !! 

بگذار ،  به سیم  آخر ِ شیدایی بزنم !!