سلام ای سوگلی همیشه ها
ای روحِ هزار و یک شب ِ من
زمستان است و
یخبندانِ مهربانی و
من
با چمدانی پُر از جدایی
عازمِ قشلاقِ غرورم شده ام
ای دریایی ترینم
این فصلِ مسمومِ بی وفایی
این هُرمِ هجرتِ نَفس هایِ تو
عجیب
نَفَس هایم را به شماره انداخته است
ای شهرزادِ آرزوهایِ همیشه ام
می ترسم !!
می ترسم که این زمستان را بهاری نباشد و
جلگه یِ شب اندیشه ام ، بی کولیِ نگاهِ تو روشن نگردد
ای شولایی ترینم
پَرِ پَروازم یخ زده و گردبادِ شعله یِ احساسِ تو ،
هم ، یاری ام نمی کند !!
دیگر از زورقِ آفتابِ اندیشه یِ تو نورِ خیال نمی چکد
کاش می آمدی و
قفلِ حصارِ شبِ افکارِ مرا می شکستی و
منِ شیدایی ترین ات
گِلِ تَن را در شطِ یادِ تو می شُستم
کاش ...