تا همین حالا ، خیال ِ سبز ِ تو بامن بود !!
تا همین حوالی ،
که از پشتِ چشم های ِ نمناک و بارانی ام ،
تو را با لهجه یِ گل های ِ نیلوفر صدا کردم !!
و تو دوشادوش ِ تمام ِ موج های ِ دریا
خیز برداشتی و مرا
به سمت ِ ساحلی که
مرواید های ِ احساس در آن می درخشد ،
بردی !!
و هیچ نترسیدی که باد بیاید و
به گوشه ی ِ قبای ِ دریایی ات بر بخورد و
حتی نپرسیدی که در فرهنگِ
آنانی که رسم ِ نوازش ، در غم های ِ خاکستری شان گم شده ،
این ایثار ، یعنی چه !!
آری
من این جا ،هنوز هم
کنار ِ خیال ِ تو هستم !!
هنوز هم گاهی وقت ها ، دلم ابری می شود و
بی قراری از سر و رویم می بارد !!
هنوز هم گاهی وقت ها ،خیال و خاطره را با تیر و
کمان ِ عادت نشانه می روم !!
هنوز هم گاهی وقت ها ، بین خودم و عشق ،
وقفه می اندازم و گاهی برای ِ عشق
باز هم می میرم !!
هنوز هم گاهی وقت ها ، بین ِ آسمانِ فردا و زمین ِ
دیروز ، گیر می کنم و
دست و دلم را به زنجیر می کشم و گاهی وقت ها
برای ِ به دست آوردن ِ قرار ِ پرواز ،
بی قراری می کنم !!
و هیچ نمی ترسم که به گوشه ی ِ قبای ِ آبی ِ دریایی ات
بر بخورد و هیچ نمی پرسم که در فرهنگ ِ آنانی که عشق را
در غم ِ نان گم کرده اند
این بی قراری ها ، یعنی چه !!
پی نوشت : تولدانه ای برای ِ یک فرشته که در بیست و نهم بهمن
به زمین تبعید شده است !!
_ رگبار آرامشی و با آمدنت
حس ِ همان لحظه ای را تداعی می کنی که
باران بر گونه ها می نشانَد
من اما
نازدانه ی باغ ِ مهربانی ات می نامم
تو را که
از جنس ِ احساس ِ یک بوته ی ِ نسرینی
سر آغاز ِ تو که
مبدا تاریخ و تقویم ِ مهربانی است ، مبارک