گیسوی ِتماشایی و
ابروی ِچلیپایی و
ساز ِ زلیخایی و
تب ِ حوّایی تو
من ِ آدم را رسوا می کند !!
ای ماه ِ بی قرینه ی ِ من
مجازات ِ عشق ِ تو چقدر سنگین است !!
عاشق که باشی ،
خدا برایت ،
احساس ِ تازه دم می کند و
در فنجان ِ عمرت ،
حس ِ دوباره ی ِ زندگی می ریزد !!
و تو
راز ِ گل ِ سرخ را خواهی فهمید