سلام ای غم ، ای آشنای ِ مهربان ِ دل ِ من !!
می بینی چقدر ، ستون ِ فقرات ِ احساسم خم شده است !!
می بینی چقدر ، دلواپسی به سراغ ِ خاطراتم آمده است !!
می بینی چقدر ، کمر ِ مهربانی ام شکسته است !!
می بینی چقدر ، بغض در ژرفای ِ حنجره ام بیتوته کرده است و
واژه ای از درون ِ آن سر نمی زند !!
می بینی چقدر ، دلگیرم از این روزگار ِ بی اعتماد !!
می بینی چقدر ، دلم گرفته از این مردم ِ بی ترانه !!
می بینی چقدر ، دلم پُر است از این بغض های ِ ناگزیر !!
می بینی چقدر ، دلم تنگ شده برای ِ سفره ی ِ بی تکلف ِ نیلوفر !!
ای غم ، ای انیس و مونس ِ شب های ِ من !!
تا کِی دق الباب ِ درهای ِ تمنا برای ِ چیدن ِ یک خوشه ی ِ رویا !!
بگذار ، ته مانده ی ِ خاکستر احساسم را به باد دهم !!
بگذار ، به سیم آخر ِ شیدایی بزنم !!