بی قرارم
مثل ِ تمام ِ آن روزهایی که
عشق
این دلاویزترین شعر ِ جهان
قدم به سراپرده ی احساسم گذاشت و
نقش ِ روی ِ زیبایت
نقش بندان ِ صفحه ی دلم شد
بی قرارم
مثل ِ تمام ِ آن روزهایی که
مخمل ِ مهتاب ِ نگاهت
چون آبشاری نغز و دلپذیر
بر حریر ِ احساسم می غلتید و
(( بوی جوی مولیان )) را
برایم به ارمغان می آورد
بی قرارم
مثل ِ تمام ِ آن روزهایی که
بغض ِ پنجره ی احساسم را می شکستم و
با وا‍‍‍ژه ی داغ ِ
(( دوستت دارم ))
تو را از عمق ِ
قصه های ِ هزار و یک شب
بیرون می کشیدم
بی قرارم
مثل ِ تمام ِ آن روزهایی که
قامت ِ نیلوفری و
رخسار ِ مرمری و
گیسوان ِ ابریشمی و
افسون ِ نگاه ِ تو
نقض ِ نجابت می کرد
بی قرارم
مثل ِ تمام ِ آن روزهایی که
نفس های ِ گرم ِ تو
مرا
یار ِ پیمانه و
مست ِ میخانه
می کرد
بی قرارم
مثل ِ تمام ِ آن روزهایی که
تو ترسیم ِ یک شعر عاشقانه می شدی و
من به احترام ِ تو آب می شدم و چکه می کردم
بی قرارم
مثل ِ تمام ِ آن روزهایی که
میان ِ نقش ِ قصیده ی ِ با تو بودنم ،
تنها و بی قافیه تعبیر می شدم
بی قرارم ...