1)
دلم به پرنده های ِ خاکستری خو کرده است و
در میان ِ عقاب های ِ بی جگر لمیده است !!
دلم به تبسمی ناگزیر
به تماشای ِ دنیا از کنار ِ پنجره ی ِ تردید خو کرده است !!
دلم همچون سردابه های ِ خیس
برودت ِ همه ی ِ بی وفایی ها را در خود نگه داشته است !!
2)
سَرَم برای ِ حس ِ خوب ِ سادگی درد می کند و
در میان ِ دقیقه های ِ بدون ِ تو سوت می کشد !!
سَرَم به کویر ِ خشک ِ احساس
به دست ِ شوم ِ روز ِگار خو کرده است !!
سَرَم همچون دالان های ِ تنهایی
سایه ی ِ همه ی ِ فصل ها را در خود نگه داشته است !!
3)
احساسم از محاسبه ی ِ چند متر ِ مکعب عشق عاجز است و
در میان ِ بُهت ِ یک نیم روز ِ زمستانی ، یخ زده است !!
احساسم به زمهریر ِ زمستان ِ نگاهت
به زخم های ِ خُردمایگی و خُدعه ، خو کرده است !!
احساسم همچون سنگ نوشته های ِ نیاکان
دیو ِ دروغ ِدوستت دارم ها ی ِ تو را در خود نگه داشته است !!
4)
عقلم به قدم های ِ پاورچین و بی سوال خو کرده است و
در میان ِ دلربایی ِ بوقلمون ِ احساست ، پرسه می زند !!
عقلم به صخره های ِ گُر گرفته ی ِ کلامت
به ریاکاری و سُرخی ِ زبانت ، خو گرفته است !!
عقلم همچون دقیقه های ِ عَطَش
آه های ِ بعد از گناه ِ با تو بودن را در خود نگه داشته است !!