سلام ای آفتابِ بی غروبم
نپرس چرا ...
هنوز هم با دیدنِ تو مثل ِ کودکانِ بی قرار
به سمت ِ پنجره های ِ خواهش می روم
و مثلِ چکاوکان ِ از خود بی خود ،
در اعتمادِ دستان ِ تو ،
طعم ِبنفشه های ِ کوهی و تنفس بامدادی را
حتی از یاد می برم
نپرس چرا ...
هنوز هم با دیدن ِ تو نبض ِ عقربه های ِ قلبم تندتر می زند و
در خم ِ کوچه های ِ بی نجوا ،
از هرم ِ انگشتانم ، شعله واری از ارغوان فرو می ریزد
نپرس چرا ...
هنوز هم مثل ِ همیشه متن خاطراتت را
و حادثه ی سوزان ِ بودنت را
در منظومه ی عظیم ِبودنم ، زنده می کنم و
شراره های ِ شوقم را با اشک های ِ نجیب
در بی کرانه ی مرداب ِ چشم هایم
_ بی بغض و بی صدا _در نطفه ی جانم
شعله ور می سازم
نپرس چرا ...
هنوز هم مثل ِ همیشه
وقتی هوا خیس می شود ،
دلم بهانه ی تو را می گیرد و
گونه هایم بوی ِ خاکِ باران خورده می دهد
نپرس چطور ...
هنوز هم دل به لحظه های ِ با تو بودن می سپارم و
در پیله ی بی شیله ی خودم
دائم شوق ِ پروانگی ِ تو را می تنم
نپرس چطور ...
هنوز هم بی قراری را
از شاخه های ِ ملتهب ِ ابرها می چینم و
دلتنگی ها ی ِ زلالم را در باران ِ کلمات می تکانم
نپرس چطور ...
هنوز هم میان ِ کوچه های ِ سبز ِ احساس
به دنبالِ قدم های ِ تو می گردم و
گل های ِ مریم و رازقی را
فقط به خاطر ِ عطر ِ حضور ِ تو می بویم
نپرس چطور ...
هنوز هم (( عطر ِ عبور ِ آبی ات از کوچه ی عشق ،
گلبوته های ِیاد ِ مرا ناز می کند ))
پی نوشت : این روزها انگار ،کوه هم با همه ی کوه بودنش ، دلتنگی هایش را بر روی ِ شانه های من گذاشته است !!
برزخ
جایی میانِ دل بریدن و دل بستن است
جایی که چشم ها بی نگاه می شوند و
گام ها بی عبور
دست ها بی صداست و
پاها بی رمق
برزخ
جایی است که ابرها میان ِ دست و دلت خیمه می زنند
و تو می مانی میان ِ دو اقلیم ِ رفتن و ماندن ،
رفتن به زیر ِ پناهگاهی ، تا پس از صاعقه روحِ منقلب را در برکه تطهیر کنی ، یا ماندن در میان ِ باران تا که قلبِ زلالت را با آن بشویی
برزخ
جایی است که تو ،
می مانی ، چشم انتظار ِ زمین
با تمام ِ پرنده های ِ گمشده اش
و دریا
با مرجان ها و مروارید های ِ موج هایش
و ماه را به عقیق و آیینه و دریا را به گردبادِ حنجره ها بر می گردانی
و یا جایی است که
باشنیدن ِ صدای ِ حادثه
دلواپسی به سراغت می آید
و آرامش از پچ پچ ِ شبانه ی دریای ِ وجودت رخت بر می بندد
و تو در کوچه های ِ بی برگشت ، در ناگهانی از تنهایی دق می کنی !!
پی نوشت :راستی به من بگو ، نیلوفران ِ قدیس کجایند تا صدای ِ چک چکِ اندوه مرا بشنوند ...