بگذار بگویم ...

بگذار بگویم هنوز هم برایم مثل دریا آبی و آرام و بی پایانی  

بگذار بگویم هنوز هم برایم مثل آسمان مهربان و آبی و شفافی  

بگذار بگویم هنوز هم مثل دنیای من ، بی انتها و ساکت و سرشاری 

بگذار بگویم هنوز هم مثل احساس من ، قشنگ و دور و نامعلومی  

ومن هیچ گاه فراموش نمی کنم که این تو بودی که قابی از عاطفه برای قلبِ خسته ی من ساختی  

ومن هیچ گاه فراموش نمی کنم که این تو بودی که به احترامِ قصه ی عشق و به قدرِ قطره ای شبنم ، مجنونم شدی  

ومن هیچ گاه فراموش نمی کنم که این تو بودی که در لحظه های بی قراری ام قرار ِ لحظه های من شدی  

پس بگذار بگویم هنوز هم برایم مثل باران لطیف و پاک و زلالی  

پس بگذار بگویم هنوز هم برایم مثل آفتاب مغرور و گرم و سوزانی  

پس بگذار بگویم هنوز هم برایم مثل یک رویا پاک و صادق و ناتمامی 

پس بگذار بگویم هنوز هم برایم مثل یک شب مهربان و صبور و نازنینی  

ومن هرگز فراموش نخواهم کرد که این تو بودی که کنار پنجره ی تنهایی و بی تابیِ من ، طلوع ِ آرزوهایم شدی  

ومن هرگز فراموش نخواهم کرد که این تو بودی که  همچون قطره های باران به روی حجمِ احساسِ من باریدی  

ومن هرگز فراموش نخواهم کرد که این تو بودی که از روی محبت و مهربانی به قلبم پا گذاشتی و مرهمی بر آلامِ دلِ خسته ام شدی  

آری تو هنوز هم دریا و آسمان و دنیا و احساس و باران و آفتاب و شب ها و رویای منی ...