عصرِ یخی ...

آ خدا 

تا کی باید روی ِ درد و غم ِ سینه هامون ، پینه بزنیم

تا کی باید برای گفتن ِ دوتا کلمه حرفِ حساب  روو  صورتمون نقاب بزنیم

تا کی باید برای نگفتن ِ حرفامون رویِ دهنمون چسب بزنیم

تا کی باید مثِ یه شمعِ نیمه سوز بسوزیم و مثِ شاخه هایِ درخت تویِ طوفانِ زمونه بشکنیم

آ خدا 

تا کی باید ترانه هامون تویه حنجره پرپر بزنن

تا کی باید دورِ احساسِمونو به ارتفاعِ آسمون تیرک و سیم خاردار بِکشیم

آ خدا 

می خوام واسه یه بار هم که شده حصارو بشَکَنَم

می خوام از لباسِ سکوت دل بِکَنَم

آ خدا 

دِلِمون آتیش گرفت ،

از بس که تویِ کوچه ی بی عبور ِ صداقتِ محض نشستیم

از بس که توی ِ کوچه ی بن بستِ درخشش ِ حقیقت وقتمونو هدر  دادیم

از بس که توی ِ کوچه ی سرد و خاموش ِ عشق ، طعم ِ رویای محال را چشیدیم

از بس که توی ِ کوچه ی بغض و خاطره ، منتظر ِ صدای بارون نشستیم و ِ توی ِ

سکوت ِ لحظه های غم زَدَمون واسطه ی خنده شدیم

آ خدا 

واسه ظلمتِ این زمونه ، انگار که نور خورشید عینُهو گریه ابرایِ  روی ِ صحرای ِ خشک ِ

دل ِ مجنون ، بی ثمره

آ خدا 

چرا دیگه کسی به چشای ِ خیس و بسته ی مادر بزرگا ، به قامتِ شکسته ی ِ پدربزرگا ،

به دخترکی که زیر ِ اون پل ِ هوایی ، تنها نشسته و تموم ِ دارو ندارش چند تا کاغذِ

فاله ، توجه نمی کنه !!

چرا این روزا دیگه کسی هوای ِ دستای ِ لرزون و چشمای ِ مونده به راه ِ پسرای ِ

خیابونی رو نداره !!

چرا دیگه کسی واسه نابودیه غرور ِ یه پدر جلوی ِ چشم ِ بَچَش تَرِه هم خرد نمی کُنه !!

آ خدا 

توو  این دوره زمونه گریه هامون بد جورِه لنگِ مردونگیه !!

آخه یکی پیدا شده تویه جواب این که گرونی ها داره بیداد می کنه ، گفته زَنای ِ ایرونی

چاییو خوب دم نمی کنن !!

یه بنده خدای ِ مومن و عاقلی گفته ، بیشتر مردم زندگیشون رویه مدارِ وام و ربا می چرخه !!

یکی تویه دادگاه گفته ، از یه آدمایی پول می گرفته تا خرج ِ امور خیریه و جهیزیه ی دخترای دمِ

بخت بکنه !!

آ خدا به خدایی که تو باشی این روزا گریه ها مون لنگِ مردونگیه !!